Η Ελληνική Επανάσταση του 1821: Ένα μήνυμα Ελευθερίας για την Ευρώπη!

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για ελευθερία και αυτοδιάθεση.

Η Ελληνική Επανάσταση πέτυχε την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους και συνεπώς την παρουσία της Ελλάδας, ύστερα από έκλειψη αιώνων στον πολιτικό χάρτη του κόσμου. Υπήρξε παράλληλα και κομβικό σημείο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, καθώς αποτέλεσε αφετηρία για τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι προϊόν εθνικού κινήματος το οποίο ονομάστηκε “Ελληνική Εθνική Παλιγγενεσία”. Αναπτύχθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα και τις πρώτες του 19ου, οι ρίζες του όμως ήταν παλιότερες. Συγγένευε με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά εθνικά κινήματα της ίδιας εποχής (Γαλλική Επανάσταση, Αμερικάνικη Επανάσταση).

Σημαία με τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας.Τα αρχικά σημαίνουν Ελευθερία ή Θάνατος Σχεδιάστηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Την ύψωσε ο οπλαρχηγός Σισίνης στην Ήλιδα το Μάρτιο του 1821. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο- Αθήνα

Το ελληνικό εθνικό κίνημα ήταν πολιτικό κίνημα αποσκοπούσε δηλαδή, όχι απλώς στην απελευθέρωση του έθνους και στη συγκρότηση ανεξάρτητου εθνικού κράτους, αλλά στη σύσταση αντιπροσωπευτικής και ευνομούμενης πολιτείας.

Το κίνημα των ιδεών, στο οποίο στηρίχτηκε η επανάσταση του έθνους και ονομάστηκε Νεοελληνικός Διαφωτισμός, αποτελούσε ένα κίνημα ιδεών το οποίο ανελίχθηκε διαδοχικά ολόκληρο το 18ο αιώνα και ωρίμασε κατά την περίοδο μεταξύ της Γαλλικής και της Ελληνικής Επανάστασης.

Χάρη στο πείσμα και την επιμονή του ελληνικού λαού, ο Ελληνικός εθνικός αγώνας κατέληξε νικηφόρος, με τη δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου εθνικού κράτους στην Ανατολική Ευρώπη και Μεσόγειο, με το όνομα Ελλάς το 1830.

Το μέγεθος των κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών που προέκυψαν από τη μακρόχρονη δράση και τις εξελίξεις, επιτρέπει στον Αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας να θεωρείται Επανάσταση!

Η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης

Την Επανάσταση προκάλεσε η Φιλική Εταιρεία, μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας από τρεις Έλληνες, τρεις άσημους εμπόρους ή γραμματείς εμπόρων, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, τον Νικόλαο Σκουφά και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ. Στόχος ήταν η κατήχηση στην Εταιρεία όσο το δυνατόν περισσότερων σημαινόντων Ελλήνων και η ανάθεση της ηγεσίας στον Ιωάννη Καποδίστρια, υπουργό Εξωτερικών τότε της Ρωσίας, οπότε μέσω αυτού να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των Ρώσων.

Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας, πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη (1851)

Η ημέρα της 25ης Μαρτίου δεν έχει στην πραγματικότητα κάποια ιστορική σημασία, πέρα από την ευλογία των όπλων των αγωνιστών στην Πάτρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.

Χάρτης της Ελληνικής Επανάστασης

Η ελληνική επανάσταση στη Μολδοβλαχία το 1821 υπήρξε η πρώτη επαναστατική ενέργεια των εξεγερμένων  Ελλήνων εις βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διήρκεσε επί επτά σχεδόν μήνες και έληξε με ήττα των επαναστατών. Πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της εξέγερσης ήταν ο επικεφαλής της Φιλικής Εταιρείας πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος είχε τη γενική ευθύνη των επιχειρήσεων και ο ηγεμόνας της Μολδαβίας Μιχαήλ Σούτσος.

Στις 12 Μαρτίου 2023, με αφορμή την Εθνική Εορτή της Ελληνικής Δημοκρατίας, η Ελληνική Ένωση Ρουμανίας διοργάνωσε όπως κάθε χρόνο τη συνάντηση στο Δραγασάνι όπου μνημονεύτηκαν οι Έλληνες ήρωες και Φιλόελλες που έπεσαν στις μάχες του 1821.

Επίσης η Ελληνική Ένωση Ρουμανίας διοργανώνει, όπως κάθε χρόνο, την εκδήλωση μνήμης των ηρώων πεσόντων στις μάχες του ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, κατά την Επανάσταση του 1821. Παρευρέθηκαν Πρόεδροι και μέλη των Ελληνικών Κοινοτήτων

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Μαρτίου 2023 στη Μονή Secu του νομού Neamt.

Ακολούθησε η Πελοπόννησος, μία περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων και είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης, η οποία έληξε νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.

Τα ηρωικά γεγονότα και οι καθοριστικές μάχες

Η κατάληψη της Τριπολιτσάς τον Σεπτέμβριο του 1821 παγίωσε την επανάσταση και ανέδειξε τη στρατηγική ιδιοφυΐα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Σημαντική επιτυχία της επανάστασης υπήρξε και η νίκη του Γεωργίου Καραϊσκάκη στην Αράχοβα, στην ομώνυμη μάχη (24 Νοεμβρίου 1826), στην οποία με τους Ρουμελιώτες, Σουλιώτες, Θεσσαλούς, Μακεδόνες και Μωραίτες πολεμιστές του ο Καραϊσκάκης κατέστρεψε ολοσχερώς ισχυρό στράτευμα Αλβανών με επικεφαλής τον Μουστάμπεη.

Η πολιτική συγκρότηση των Ελλήνων. Στην Πελοπόννησο κυρίως, καθώς και στη Στερεά Ελλάδα και στα νησιά του Αιγαίου, είχαν σχηματιστεί «εφορίες», «σύγκλητοι», «καγκελαρίες» και «διευθυντήρια», τοπικά επαναστατικά συμβούλια δηλαδή, υπό τον άμεσο έλεγχο των τοπικών αρχόντων, των παλαιών προεστών ή καπετάνιων. Από τα συμβούλια αυτά προήλθαν οι αντιπρόσωποι στις τρεις πρώτες τοπικές γερουσίες, στην «Πελοποννησιακή Γερουσία», τον «Άρειο Πάγο» της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και τη «Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος»

Οι επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων συνεχίστηκαν στα Δερβενάκια, τη Γραβιά με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, αλλά και στη θάλασσα, όπου διακρίθηκαν ναυμάχοι, όπως ο Κωνσταντίνος Κανάρης κι ο Ανδρέας Μιαούλης.

Theodoros P. Vryzakis, “The Exodus from Missolonghi” (1855)
Η ναυμαχία του Ναβαρίνου σε υδατογραφία του Γάλλου πυροβολητή Martin Verdiot, που έλαβε μέρος σ’ αυτήν. Η καταναυμάχηση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο Ναβαρίνο από τις ενωμένες συμμαχικές δυνάμεις, Γαλλίας, Αγγλίας, Ρωσίας (20 Οκτωβρίου 1827), υπήρξε γεγονός αποφασιστικής σημασίας για την ελληνική επανάσταση σε μια κρίσιμη για την επιβίωση της στιγμή. Η επέμβαση των συμμάχων και η συνεχιζόμενη τουρκική αδιαλλαξία στο Ελληνικό Ζήτημα άνοιξε τον δρόμο για σημαντικές εξελίξεις, που οδήγησαν στην αναγνώριση αυτόνομου ελληνικού κράτους. Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα.

Η πτώση του Μεσολογγίου τον Απρίλιο 1826 αναζωπύρωσε το κίνημα των φιλελλήνων στην Ευρώπη και ο ελληνικός ξεσηκωμός έλαβε διεθνείς διαστάσεις!

Η συνδρομή των Μεγάλων Δυνάμεων στην απελευθέρωση υπήρξε καθοριστική, ιδιαίτερα με τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827. Οι Έλληνες μάχονταν ηρωικά έως την τελευταία μεγάλη μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, τον Σεπτέμβριο του 1829.

Δημήτριος Υψηλάντης

Η Μάχη της Πέτρας υπήρξε η τελευταία μάχη του Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία. Έλαβε χώρα στις 12 Σεπτεμβρίου 1829 στην Πέτρα της Βοιωτίας, μεταξύ Θήβας και Λιβαδειάς. Την εποχή εκείνη ήταν μία στενή δίοδος, που σχημάτιζαν οι όχθες της Λίμνης Κωπαΐδας και το βουνό Ζαγαρά (Ελικών). Επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, που κατά περίεργη συγκυρία έθεσε τέρμα στον Αγώνα, τον οποίον είχε αρχίσει ο αδελφός του, Αλέξανδρος, με τη διάβαση του Προύθου στις 24 Φεβρουαρίου 1821.

Στο μεταξύ, η άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα στις αρχές του 1828 και η αναγόρευσή του από την εθνοσυνέλευση σε Κυβερνήτη της Ελλάδας σηματοδότησαν την απαρχή της οικοδόμησης του νέου κράτους.

Η Ελλάδα είναι η χώρα της Επανάστασης για Ελευθερία και Δημοκρατία!

Δημοφιλή Άρθρα

Σχετικά άρθρα