Και αυτός ο χρόνος φτάνει στο τέλος του. Στην ζωή οι άνθρωποι θα γνωρίσουμε πολλές φορές το τέλος μιας κατάστασης, μιας εποχής, μιας σχέσης!
Και παρότι η ζωή είναι συνηθισμένη να μας προσφέρει ολοκληρωμένες καταστάσεις, ως άνθρωποι έχουμε την τάση να δυσκολευόμαστε να αφήσουμε κάτι που τελείωσε και πολλές φορές να παραμένουμε εμμονικά δεσμευμένοι με μια κατάσταση τελειωμένη.
Οι αποχωρισμοί μας δυσκολεύουν ιδιαίτερα και λίγο στεκόμαστε στο πως αποχαιρετούμε ενώ ασχολούμαστε ιδιαιτέρως με το πώς καλωσορίζουμε.
Έτσι λοιπόν καθώς το 2023 τελειώνει, και πριν χαρούμε για το νέο έτος, ας προσπαθήσουμε να σταθούμε λίγο περισσότερο, πως μπορεί όσα και ότι ζήσαμε αυτήν την χρονιά να αποτελέσουν εφαλτήριο αλλαγών.
Οι τελευταίες μέρες του χρόνου δημιουργούν μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση ξεχωριστή για τον καθένα.
Για τα παιδιά ταυτίζονται οι μέρες αυτές με την ξεγνοιασιά, τις πολλές ώρες παιχνιδιού (χωρίς την πίεση του διαβάσματος) και με τα δώρα των γιορτών. Για άλλους σημαίνει ένας ακόμη χρόνος ‘στην πλάτη τους’ και την προσπάθεια να επεξεργαστούν την ιδέα ότι μεγαλώνουν.
Κάθε χρόνο συνηθίζεται να κάνουμε και έναν απολογισμό για την χρονιά που φεύγει, σκεφτόμαστε όλα αυτά που κάναμε και όλα αυτά που σκεφτήκαμε να κάνουμε μα δεν έγιναν πράξη ποτέ. Υπήρξαν στόχοι που δεν επιτεύχθηκαν, γέλια , χαρές , λύπες, ευτυχισμένες και δυσάρεστες στιγμές. Όλα είναι μαθήματα και κάθε χρόνια που φεύγει κάτι μας αφήνει και κάτι μας παίρνει, σε άλλους μια γλυκιά ανάμνηση, και σε άλλους μια πικρία.
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τι θέλουμε και τι όχι;
Να αναρωτηθούμε αν και εφόσον οι εμπειρίες μας και τα βιώματα μας μπορούν να συνεισφέρουν στο να αλλάξουμε προς έναν καλύτερο εαυτό, καλύτερο για εμάς τους ιδίους.
Να ξανά-δημιουργήσει κάποιος ολοκληρωτικά εκ νέου τον εαυτό του δεν είναι εφικτό, να αλλάξει όμως μια σειρά από στοιχεία της προσωπικότητας του που τον ενοχλούν ή που τον δυσκολεύουν, ναι πραγματικά, γίνεται!
“Ότι ακούμε είναι μία γνώμη, όχι το γεγονός αντικειμενικά, ότι βλέπουμε είναι μία οπτική γωνία, όχι πάντα η αντικειμενική αλήθεια». (Όπως νομίζουμε, μια και το μυαλό φιλτράρει αυτό που βλέπουν τα μάτια). – Μάρκος Αυρήλιος
Ας δούμε κάποια γεγονότα. Το μόνο σίγουρο και οικουμενικά εμφανές είναι ότι αλλάζουμε σωματικά. Γεννιόμαστε μωρά, περνάμε στην παιδική ηλικία, την εφηβική, ενηλικιωνόμαστε, γερνάμε, πεθαίνουμε. Το σώμα μας αλλάζει μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό, το αντιλαμβανόμαστε αργά, αλλά οι αλλαγές μέσα μας γίνονται γρήγορα.
Παράλληλα με αυτή τη σωματική αλλαγή, εκτυλίσσεται και η πνευματική αλλαγή. Μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε, εκπαιδευόμαστε, μαθαίνουμε πληροφορίες για τον κόσμο, τον πολιτισμό, την κοινωνία, την υγεία και όποιον τομέα μας ενδιαφέρει. Σώμα και πνεύμα συμμαχούν για την ψυχική μας διαδρομή και την σφυρηλάτηση της προσωπικότητάς μας. Ωριμάζουμε, αποφασίζουμε, αισθανόμαστε, σχετιζόμαστε, εργαζόμαστε, αντλούμε και δίνουμε ικανοποίηση, αφομοιώνουμε, διαφοροποιούμαστε… Ό,τι και να κάνουμε, αλλάζουμε σταδιακά στη ζωή μας. Και το κάνουμε εμείς οι ίδιοι.
Μέχρι το τέλος της ζωής μας, αλλάζουμε. Δεν είμαστε ποτέ οι ίδιοι. Γιατί άραγε τότε ορισμένοι επιμένουν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει;
Στην προσωπική μας ζωή, δεν μπορεί να παρέμβει κανείς, μόνο αν του το επιτρέψουμε. Η αλλαγή είναι μία ανακάλυψη προσωπική, μία βουτιά στον εσωτερικό μας βυθό, ένα φώς που ρίχνουμε στην άβυσσο της ψυχής μας. Όσο πιο βαθιά βουτήξουμε, τόσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην ανακάλυψη του προσωπικού μας θησαυρού. Σε ένα θησαυρό από κρυμμένες δυνάμεις, επιλογές ζωής και ελευθερία. Και εκεί στο μεγάλο βάθος, όποιος βουτήξει, χρειάζεται να πάρει μεγάλη ανάσα… ή να έχει μπουκάλες οξυγόνου που θα τον βοηθήσουν να παραμείνει και να αναζητήσει το θησαυρό του.
Το άτομο που θέλει πραγματικά να αλλάξει κάποια στοιχεία της προσωπικότητας του “πρωτίστως” πρέπει να κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής του.
Ο απολογισμός αποτελεί την αρχή μιας δυναμικής “ψυχολογικής διαδικασίας” που εμπεριέχει την αξιολόγηση του εαυτού μας, όσων έχουμε κάνει μέχρι αυτή τη στιγμή στη ζωή, και οδηγεί το άτομο σε “συνειδητά” συμπεράσματα για το πώς έχει πράξει μέχρι σήμερα. Έτσι, αποτελεί την απαρχή των επιθυμητών αλλαγών που θέλει να πετύχει, σε σχέση με τον εαυτό του.
Ο απολογισμός των πράξεων του παρελθόντος, πρέπει να γίνει με “αίσθηση αναγνώρισης” και σοβαρότητα σκοπού απέναντι στο βαθύτερο εαυτό σας.
Ο ειλικρινής απολογισμός αναδύει στην “συνείδηση” του ατόμου, ξεχασμένα γεγονότα ή καταστάσεις που συχνά συνοδεύονται και από τα ανάλογα συναισθήματα, – συναισθήματα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του και στη ζωή του, βοηθούν το άτομο στη “συνειδητοποίηση τους” και στα διδάγματα που αφήνει κάθε εμπειρία, – με αποτέλεσμα να ανοίγει ψυχολογικό έδαφος στο άτομο προκειμένου να πετύχει τις αλλαγές που επιθυμεί, – παράλληλα το κάνει λιγότερο επιρρεπή στα ίδια λάθη αλλά και ωριμότερο.
Tο άτομο καλείται να αναλογιστεί, τι το πλήγωσε κατά το παρελθόν, ποιους πλήγωσε (όλοι έχουμε υπάρξει κακοί στην ιστορία κάποιου), πότε έπραξε σωστά (αν και κάθε απόφαση που παίρνουμε την παίρνουμε διότι θεωρούμε ότι είναι η καλύτερη την δεδομένη στιγμή), και εάν ένιωσε κάποια περίοδο στη ζωή του πληρότητα, υπερήφανο ή ακόμα και ευτυχισμένο.
Κρίνεται απαραίτητο το άτομο που θέλει να πετύχει τις αλλαγές που επιθυμεί, να βάλει τον πήχη των προσδοκιών κάπου εφικτά, σε σχέση με τις αλλαγές που θέλει να κάνει …στοχεύοντας στην αποφύγει ματαιώσεων της νέας του συμπεριφοράς και των εμποδίων που ποτέ δεν λείπουν από την ζωή.
Η ζωή έχει μια σταθερά, αυτή είναι ότι σίγουρα συνεχώς ανατρέπει τα δεδομένα.
Για να είναι εφικτές οι αλλαγές , το άτομο χρειάζεται να λάβει υπόψη του τα δεδομένα της υγείας του, τα τρέχοντα προβλήματα του, τις τρέχουσες ανάγκες του, τα εισοδήματα του, τις συνήθειες του, και να συμπεριφέρεται διαρκώς “με σκοπό” την καθημερινή βελτίωση της ζωής του.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι:
– η ζωή κυλάει
– άνθρωποι έρχονται και άνθρωποι φεύγουν
– οι καταστάσεις αλλάζουν
– οι αλλαγές δημιουργούν ισχυρά συναισθήματα, μεταξύ αυτών όμως και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι, διανύουμε “δύσκολες εποχές” όπου, οι υπέρ-αισιόδοξοι στόχοι δεν επιτυγχάνονται εύκολα και οι ματαιώσεις καραδοκούν.
“Σημασία όμως δεν έχει πόσες φορές θα πέσουμε κάτω… σημασία έχει, να σηκωθούμε μία παραπάνω και να συνεχίσουμε”.
Στο χέρι του κάθε ατόμου είναι να πετύχει τις αλλαγές που επιθυμεί, – έστω και εάν χρειαστεί την προσωρινή συνδρομή κάποιου ειδικού της Ψυχικής υγείας με σκοπό τη καθοδήγηση και την ενθάρρυνση του για την επίτευξη των αλλαγών.
Πιστεύω βαθύτατα στην αλλαγή. Τη δική μας αλλαγή, σαν άνθρωποι, σαν προσωπικότητες, σαν στάση ζωής.
Αν δεν πίστευα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν δεν θα έκανα αυτό το επάγγελμα.
Αλλά χρειάζεται δουλειά.
Θέλει κόπο, χρόνο και κουράγιο να δεις τον εαυτό σου σε βάθος.
Θέλει τόλμη να ψάξεις για τα «τυφλά σου σημεία» και να τα αποκαλύψεις. Στον εαυτό σου κυρίως…
«Η κίνηση και η αλλαγή ανανεώνουν διαρκώς τον κόσμο, όπως ακριβώς η συνεχής ροή του χρόνου ανανεώνει την αιωνιότητα».
ΕλίναΤρωγάδα
B.Sc. Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας παιδιών , εφήβων & ενήλικων
τηλ. Επικοινωνίας
2261020781