Ένα αφιέρωμα στη δύναμη, την αυτοθυσία και το μεγαλείο της Ελληνίδας
Το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, η Ελλάδα είπε το ιστορικό «ΟΧΙ» στην ιταλική πρόκληση και μπήκε σε έναν αγώνα που έμελλε να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην Ιστορία.
Στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου, οι Έλληνες στρατιώτες αντιστάθηκαν με ανδρεία. Όμως πίσω από κάθε μάχη, πίσω από κάθε γραμμή πυρός, υπήρχε μια γυναίκα. Μια γυναίκα που αγωνιζόταν, πρόσφερε, θυσιαζόταν σιωπηλά — και όμως έπαιξε ρόλο εξίσου καθοριστικό.
👩🌾 Η Ηπειρώτισσα της Πίνδου – η μάνα του Μετώπου
Οι γυναίκες της Ηπείρου έγιναν το σύμβολο της ελληνικής αντοχής. Με το κεφαλομάντηλο δεμένο και τα χέρια πληγωμένα από το κρύο, κουβαλούσαν πυρομαχικά, τρόφιμα και πολεμοφόδια στα κακοτράχαλα βουνά.
Πολλές φορές, μέσα σε συνθήκες χιονοθύελλας, ανέβαιναν στα 2.000 μέτρα ύψος για να μεταφέρουν προμήθειες στους στρατιώτες — με μοναδικό αντάλλαγμα ένα «ευχαριστώ» και ένα χαμόγελο.
Ήταν οι γυναίκες-μουλάρες, όπως τις αποκαλούσαν με σεβασμό οι στρατιώτες, γιατί πήραν τη θέση των ζώων που χάνονταν από το ψύχος.
Αυτές οι γυναίκες έγιναν η ψυχή του μετώπου.
🏥 Η νοσοκόμα του πολέμου – η «άσπρη ηρωίδα»
Την ίδια ώρα, στα στρατιωτικά νοσοκομεία και στα πρόχειρα ιατρεία του μετώπου, άλλες γυναίκες φορούσαν τη λευκή στολή και στάθηκαν δίπλα στους τραυματίες.
Η νοσοκόμα του 1940 δεν γνώριζε ωράριο. Ανάμεσα σε βομβαρδισμούς, κρατούσε το χέρι του στρατιώτη που πονούσε, πρόσφερε νερό, παρηγοριά, ελπίδα.
Πολλές έπεσαν στο καθήκον, άλλες τραυματίστηκαν. Μα καμία δεν υποχώρησε.
⚙️ Η εργάτρια και η γυναίκα της πόλης – το στήριγμα των μετόπισθεν
Ενώ οι άνδρες πολεμούσαν στο μέτωπο, οι γυναίκες της πόλης κράτησαν τη ζωή στην Ελλάδα.
Δούλευαν σε εργοστάσια, έραβαν στολές, έπλεκαν μάλλινα, συγκέντρωναν τρόφιμα και φάρμακα.
Ήταν οι μητέρες που μεγάλωναν μόνες τα παιδιά τους μέσα στην αγωνία, οι σύζυγοι που περίμεναν, οι κόρες που προσπαθούσαν να κρατήσουν το σπίτι ζωντανό.
Η δική τους αντοχή ήταν μια μορφή ηρωισμού πιο σιωπηλή αλλά εξίσου δυνατή.
🕊️ Η γυναίκα της Αντίστασης – η μαχήτρια της ελευθερίας
Μετά την Κατοχή, πολλές γυναίκες εντάχθηκαν στην Εθνική Αντίσταση. Έγιναν αγγελιοφόροι, σαμποτέρ, αντάρτισσες στα βουνά.
Η Λέλα Καραγιάννη, μητέρα επτά παιδιών, εκτελέστηκε για τη δράση της στην αντίσταση.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, μόλις 17 ετών, βασανίστηκε και σκοτώθηκε φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα!».
Αυτές οι μορφές έγιναν σύμβολα θάρρους και ελευθερίας.
🌹 Η γυναίκα-σύμβολο του Έπους
Η γυναίκα του 1940 δεν κρατούσε όπλο, μα κρατούσε τη ζωή.
Με την υπομονή, την πίστη και τη δύναμή της, έγινε το στήριγμα του αγώνα, το πρόσωπο της ελπίδας.
Στο βλέμμα της καθρεφτιζόταν η Ελλάδα — φτωχή, πονεμένη, αλλά αδούλωτη.