Η φετεινή 8η Μάρτη σφραγίζεται από τις πολεμικές ιαχές στην γειτονιά μας .
Οι αγώνες των γυναικών για την εξάλειψη των διακρίσεων σε ένα κόσμο όπου κυριαρχούν οι ισχυροί, καταδεικνύουν ότι θα πρέπει να είναι διαρκείς και καθημερινοί.
Από την 8η Μάρτη 1857 μέχρι την 8η Μάρτη 2022 ο δρόμος μακρύς και δύσβατος.
Ψωμί και Τριαντάφυλλα φώναζαν οι εργάτριες της κλωστουφαντουργίας,Ψωμί και Ειρήνη οι γυναίκες που έζησαν του δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε, Πόλεμος και Ειρήνη, είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά , όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμος τους μοιάζουν όπως ο άνεμος και η θύελλα.
Οι γυναίκες λοιπόν μάνες, κόρες, αδελφές καλούνται για μία ακόμη φορά ενωμένες να παλέψουν για την Ειρήνη και να φωνάξουν ΟΧΙ στον πόλεμο.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909 γιορτάζει για πρώτη φορά την Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας. Το 1975 καθιερώνεται από τον ΟΗΕ η 8 Μαρτίου ως παγκόσμια ημέρα γυναίκας, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Στην χώρα μας, το Σύνταγμα που ψηφίστηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1951 καθιέρωσε την ισότητα ανδρών και γυναικών , και με ειδικό νόμο από τις 30 Μαίου 1952 οι γυναίκες μπορούν να εκλέγουν και να εκλέγονται .
Πρώτη Ελληνίδα Βουλευτής η Ελένη Σκούρα.
Μάρτιος 2022….Σήμερα λοιπόν το Γυναικείο ζήτημα έχει πλέον λυθεί;
Είναι σίγουρα κατανοητό ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν οτιδήποτε μπορούν να κάνουν και οι άντρες. Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να τις σταματήσει παραβαίνει τον Νόμο…Ακόμα και ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών…Φοβερή Δύναμη!!!Το μέλλον είναι γένους θηλυκού μας λένε…Με άλλα λόγια ο φεμινισμός πέτυχε πια τον στόχο του, και πρέπει να κάνει στην άκρη. Οι γυναίκες μπορούν να εισέρχονται στους πολιτικούς θεσμούς, μόνο αφού αυτοί οι θεσμοί τις έχουν διαπλάσει μέσα στο θεσμικό καλούπι τους. Όσο περισσότερες γυναίκες μπορεί να επιδεικνύει ένα κοινοβούλιο, τόσο λιγότερο πιθανόν είναι να ασχοληθεί με τα γυναικεία θέματα.
Σήμερα, κάθε γυναίκα ξέρει ότι άσχετα από όλα τα επιτεύγματα της , είναι αποτυχημένη αν δεν είναι όμορφη ,και σε κάθε περίπτωση πρέπει να φαίνεται μικρότερη από την ηλικία της. Ξέρει επίσης ότι όση ομορφιά και αν διαθέτει , την εγκαταλείπει σιγά σιγά, μέρα με την μέρα. Θέλουμε όμως οι γυναίκες να είναι όμορφες, να είναι ικανές, αλλά και να μπορούν να ανταγωνιστούν τους άνδρες. Το πρόγραμμα για να διατηρήσει την σωματική της φόρμα είναι ισόβιο.Η σημερινή γιαγιά , αντί να είναι μια γηραιά κυρία με σάλι , είναι πιθανότερο να φοράει φόρμα γυμναστικής και να καταφτάνει για να επιτελέσει το καθήκον της στην φύλαξη των παιδιών , κατευθείαν από το γυμναστήριο ή φορώντας ακόμα το επαγγελματικό της ταγιέρ , σχολώντας από την δουλειά της. Το σώμα της γυναίκας είναι το πεδίο μάχης στο οποίο πολεμάει για απελευθέρωση. Μέσω του σώματος της είναι που λειτουργεί η καταπίεση, μετατρέποντας την σε πράγμα, σε αντικείμενο του σέξ , σε θύμα, σε ανάπηρη.Η φυσική της υπόσταση είναι το μέσον για να εργαστούν πάνω της κάποιοι άλλοι.
Οι γυναίκες , όπως κάνουν όλη την δουλειά στην ανθρώπινη αναπαραγωγή, έτσι κάνουν ανέκαθεν και την περισσότερη από την δουλειά που απαιτείται για την ανθρώπινη επιβίωση .
Το γεγονός ότι μια εργασία είναι βαριά ποτέ δεν υπήρξε λόγος για να μην την κάνει μια γυναίκα.
Οι γυναίκες είναι το φύλο που μοχθεί .
Οι γυναίκες είναι οι εργάτριες μέλισσες.
Οι γυναίκες γεννούν παιδιά με πόνο, τα τρέφουν από το σώμα τους, τα περιποιούνται και τα ανατρέφουν, και προετοιμάζονται για να τα χάσουν.
Γυναίκες…Πού ποτέ δεν έγιναν εξώφυλλο σε κάποιο περιοδικό , δεν έχουν καμία πρωτιά στο βιογραφικό τους, δεν θα αναφερθεί το όνομα τους σε κανένα βιβλίο ιστορίας. Γυναίκες… Απλές, απέριττες, ανώνυμες, χωρίς ψιμύθια και στολίδια. Σαν την μάνα μας , την αδερφή μας , την κόρη μας ,την φίλη μας . Που δεν θέλησαν να κάνουν μεγάλη καριέρα, δεν θέλησαν να διακριθούν σε κανένα στίβο… γιατί για αυτές η χαρά και ορισμός της ζωής τους, ήταν να ζήσουν με ίσους όρους, με ίση αντιμετώπιση , με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Γυναίκες που έμειναν μόνες , που οι μέρες τους έγιναν γκρίζες , που τα όνειρα τους χάθηκαν…Γυναίκες, που όσο ο καιρός περνούσε και η θλίψη μεγάλωνε, ήρθε η μέρα που πήραν την μεγάλη απόφαση, μάζεψαν τη λιγοστή δύναμή τους και έγιναν ολόκληρες φωτιά, για να κάψουν τις «ατσάλινες γροθιές» που τις εμπόδιζαν. Που έσφιξαν τα δόντια και τις γροθιές για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Βρήκαν δουλειά με ωράριο σκληρό, χωρίς ασφάλιση, με αμοιβή βασική, ξαναπήγαν σχολείο, γιατί ήξεραν πως μόνο αν βελτίωναν τον εαυτό τους θα διασφάλιζαν καλύτερο μέλλον, για τις ίδιες, για την οικογένειά τους , για τα παιδιά τους. Γυναίκες, που ζούν γύρω μας, δίπλα μας, γυναίκες καθημερινές.
Ακούμε πολλούς να μιλούν με γλαφυρότητα για ισοτιμία, για ισότητα, για κατακτήσεις και για την θέση της γυναίκας!Και φυσικά αναφέρονται στην αυτονόητη ισότητα και ισονομία μας με τους άνδρες, το αντίπαλον δέος…Τι άραγε έχει αλλάξει στην ζωή μας και στην νοοτροπία της κοινωνίας μας από το 1857 μέχρι σήμερα;
Σαφώς και τα τελευταία χρόνια οι γυναίκες έχουμε διανύσει πολύ μακρύ δρόμο.Η ζωή μας έγινε πιο αξιοσέβαστη και πλούσια από ότι πρίν, αλλά και πιο δύσκολη.Οι αντιφάσεις όμως που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ πιο οδυνηρές από σήμερα. Η γυναίκα καριέρας είναι υποχρεωμένη να κάνει την δουλειά της σαν άντρας , αλλά να έχει εμφάνιση μοντέλου. Η μητρότητα δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες της αφού προϋποθέτει αυταπάρνηση και απόσυρση από την ενεργό δράση .
Τελικά, η μητρότητα είναι προνόμιο ή τιμωρία για την σύγχρονη γυναίκα;
Η ψεύτικη-όπως κατέληξε-ισότητα οδήγησε τις γυναίκες σε ένα νέο κοινωνικό αδιέξοδο . Η ρητορική της ισότητας απλώς χρησιμοποιείται στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, για να καλύψει το σφυροκόπημα που υφίστανται οι γυναίκες. Σήμερα οι γυναίκες του δυτικού κόσμου βάζουν μαχαίρι στο σώμα τους και λιμοκτονούν με την θέληση τους, για να μοιάζουν στα πρότυπα που λανσάρουν τα ΜΜΕ, ενώ οι γυναίκες του τρίτου κόσμου βλέπουν τα παιδιά τους να σβήνουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Παντού γύρω μας, γυναίκες χωρίς φωνή, υπομένουν βάσανα, δυστυχία και πόνο, σε ένα παγκόσμιο σύστημα που δημιουργεί δισεκατομμύρια χαμένους για κάθε χούφτα νικητών. Μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να μιλάμε για την ενδοοικογενειακή βία, χρειάστηκε η ποσόστωση για την συμμετοχή περισσότερων γυναικών στα ψηφοδέλτια, ακόμα και η οικονομική κρίση πλήττει περισσότερο τις γυναίκες, αφού τις κάνει ευάλωτες στην ανεργία, στις απολύσεις, στην ανασφάλιστη και μαύρη εργασία.
Για ποια ισοτιμία μιλάμε λοιπόν ; Για ποιες κατακτήσεις;
Την ισοτιμία μεταξύ των δύο φύλων, δεν θα τη φέρουν οι νόμοι, αλλά θα την κατακτήσουμε όλοι μαζί. Οι γυναίκες, διεκδικώντας και κυνηγώντας συνεχώς τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας, αλλά πάντα με συνοδοιπόρους μας, τους άντρες. Η ισοτιμία θα έρθει, όταν ο συνάδελφος θα σέβεται την συνάδελφο του, θα την προστατεύει από φαλλοκρατικές συμπεριφορές, θα της αναγνωρίζει τους κόπους και τις επιτυχίες της. Όταν ο σύζυγος θα πάψει να θεωρεί «κτήμα του» τη σύντροφο του, όταν θα αποδεχτεί πως δεν είναι η μοναδική του εργασία η πρωινή, και θα αρχίσει να τη βοηθά στις δουλειές του σπιτιού και τις υποχρεώσεις των παιδιών τους. Όταν ο γιός θα λέει ευχαριστώ, με ένα γλυκό φιλί στην μητέρα του και δεν θα θεωρεί δεδομένη και υποχρεωτική την φροντίδα της. Όταν ο πατέρας θα σέβεται τις ανάγκες και τις επιθυμίες της κόρης του ακριβώς όπως και του γιού του.
Η ισότητα και η ισοτιμία θα ξεκινήσει από το σπίτι μας, το σχολείο και τη δουλεία μας.
Γιατί, αγαπημένοι άνδρες, δεν είμαστε απέναντι …είμαστε δίπλα …χέρι με χέρι…πλάτη με πλάτη …βήμα το βήμα…στις χαρές και τις λύπες….
….και δεν τα θέλουμε απαραίτητα όλα ρόδινα στην ζωή μας…έχουμε κατεβεί από το ρόζ συννεφάκι εδώ και χρόνια…οι περισσότερες από εμάς τουλάχιστον…ξέρουμε πως ο βάτραχος δεν θα γίνει απαραίτητα πρίγκιπας ,και η κολοκύθα προφανώς δεν θα γίνει ποτέ άμαξα…και δεν μας νοιάζει ….γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ζωή είναι σκληρή …και το έχουμε αποδεχτεί…άλλωστε εμείς είμαστε αυτές που δίνουμε συνέχεια στην ζωή μέσα από αφόρητους πόνους …και μας αρέσει η ζωή ..έτσι όπως είναι ..σκληρή…δύσκολη αλλά αληθινή…
Είμαστε δυνατές και προορισμένες να αντέχουμε..Σας ζητάμε μόνο να μας επιστρέψετε την αγάπη που σας δώσαμε, τον σεβασμό που σας διδάξαμε, την αφοσίωση που σας προσφέραμε .
Όχι γιατί είστε υποχρεωμένοι ή γιατί έτσι πρέπει …ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ….
Η 8 Μάρτη και κυρίως η φετινή , ας αποτελεί όχι τόσο μέρα γιορτής και έκφρασης συναισθημάτων αλλά μέρα μνήμης, τιμής και δόξας προς όλες τις γυναίκες που αγωνίστηκαν ανά τον κόσμο για το δικαίωμα της ισότητας σε όλες τις πτυχές της ζωής: Κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, πολιτική. Άς είναι μία μέρα σιωπής και μνήμης για όλες εκείνες τις γυναίκες που θυσιάστηκαν, πόνεσαν και πάλεψαν για τα αυτονόητα, για το δικαίωμα δηλαδή να είναι άνθρωποι. Ας είναι μία μέρα τιμής για όλες εκείνες τις γυναίκες που κακοποιήθηκαν βάναυσα τόσο σωματικά όσο και λεκτικά, ψυχολογικά, και εξακολουθούν να υφίστανται κάθε μορφής καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. Άς είναι μία μέρα τιμής για όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν τη δύναμη να αναπτύσσουν τις προσωπικές τους ικανότητες και να προβαίνουν σε επιλογές, παρά τους περιορισμούς που θέτουν οι καθορισμένοι ρόλοι των φύλων.
Γεωργία Καρβούνη-Λιάσκου
Δικηγόρος-Πρόεδρος Συλ. Γυναικών Αγ. Νικολάου Λιβαδειάς